تومورهاي اوليه مغزي گروه متنوع از سرطان ها هستند كه بر حسب شدت درگيري و ويژگي هاي بافت شناسي به انواع مختلف تقسيم مي شوند. گليوما شايعترين و بدخيم ترين نوع تومور اوليه مغزي به حساب مي آيد كه حدود 50 ٪ از تمام تومورهاي اوليه مغزي را شامل شده و دومين علت مرگ ناشي از سرطان در بزرگسالان زير 35 سال سن است. با وجود تلاش هاي درماني متعدد، پيش آگهي بيماران مبتلا به تومورهاي مغزي بسيار ضعيف است. درمان كنوني شامل جراحي، پرتو درماني و شيمي درماني است. به علت ساختمان پيچيده و حساسيت بافت مغزي، جراحي بافت تومورال عملا غير ممكن و بي فايده است. به علت وجود سد خوني – مغزي ميزان موفقيت شيمي درماني سيستميك در درمان تومور هاي مغزي ناچيز است. امروزه استفاده از پيش دارو ها و حامل هاي كلوئيدي (مانند نانوذرات) مورد توجه بسياري از شركت هاي داروسازي قرار گرفته است. يك نمونه‏ موفق نانوذرات استفاده شده جهت دارورساني به مغز پليمر سريع تخريب‏ شونده‏ ي پلي بوتيل سيانوآكريلات است. بر سطح اين نانوذرات مي‏توان تغييراتي ايجاد كرد و با اتصال ليگاند يا عوامل مولكولي موجب بهبود دارورساني به سلول‏ها و هدفمندسازي آن شد. در اين اختراع نانو پليمر پلي بوتيل سيانوآكريلات طبق فرمولاسيون سنتز شده سپس كيو 10 بر روي آن بارگيري شد. در انتها جهت پوشش دار كردن نانو پليمر ساخته شده در مرحله قبل، محلول نانوذره حاوي كيو10 در محلول 1% (V/V) مولار پلي سوربات 80 انكوبه شد.

در حال حاضر براي درمان جراحت ها ، در ايران از محصول هاي ضد عفوني كننده نظير بتادين ، اسيد استيك ، سرم فيزيولوژي ، پمادهاي آنتي بيوتيك و هيدروكورتيزون استفاده مي شود . در شرايط خاص و در زخم هاي مزمن پانسمان بيولوژي نظير اتوگراف پوستي نيز بكار مي رود. در حاليكه پژوهش هاي اخير نشان مي دهد كه بسياري از اين محلول ها نظير بتادين، اسيد استيك، يدوفور، پراكسيد هيدروژن، محلولDakin (هيپوكلريد سديم) براي فيبروبلاست ها ،لنفوسيت ها و سلولهاي مورد نياز ترميم زخم سمي هستند. داروي گياهي هزينه كمتري را به بيمار تحميل مي كند. در اين ابداع از برگ گياه خشك شده گياه هوفاريقون، پودري تهيه گرديده و در دستگاه سوكسيله، عصاره گيري به صورت آبي- الكلي صورت مي پذيرد. براي استعمال عصاره گياه به صورت ژل آن را تهيه مي كنيم و از نسبت 20 درصد عصاره آبي-الكلي گياه هوفارقون به همراه حامل ژل استفاده مي گردد. ژل توليد شده به صورت موضعي براي زخم هاي ناشي از جراحت و بخصوص زخم هاي مزمن بيماران ديابتي، مورد استفاده قرار مي گيرد.