تومورهاي اوليه مغزي گروه متنوع از سرطان ها هستند كه بر حسب شدت درگيري و ويژگي هاي بافت شناسي به انواع مختلف تقسيم مي شوند. گليوما شايعترين و بدخيم ترين نوع تومور اوليه مغزي به حساب مي آيد كه حدود 50 ٪ از تمام تومورهاي اوليه مغزي را شامل شده و دومين علت مرگ ناشي از سرطان در بزرگسالان زير 35 سال سن است. با وجود تلاش هاي درماني متعدد، پيش آگهي بيماران مبتلا به تومورهاي مغزي بسيار ضعيف است. درمان كنوني شامل جراحي، پرتو درماني و شيمي درماني است. به علت ساختمان پيچيده و حساسيت بافت مغزي، جراحي بافت تومورال عملا غير ممكن و بي فايده است. به علت وجود سد خوني – مغزي ميزان موفقيت شيمي درماني سيستميك در درمان تومور هاي مغزي ناچيز است. امروزه استفاده از پيش دارو ها و حامل هاي كلوئيدي (مانند نانوذرات) مورد توجه بسياري از شركت هاي داروسازي قرار گرفته است. يك نمونه‏ موفق نانوذرات استفاده شده جهت دارورساني به مغز پليمر سريع تخريب‏ شونده‏ ي پلي بوتيل سيانوآكريلات است. بر سطح اين نانوذرات مي‏توان تغييراتي ايجاد كرد و با اتصال ليگاند يا عوامل مولكولي موجب بهبود دارورساني به سلول‏ها و هدفمندسازي آن شد. در اين اختراع نانو پليمر پلي بوتيل سيانوآكريلات طبق فرمولاسيون سنتز شده سپس كيو 10 بر روي آن بارگيري شد. در انتها جهت پوشش دار كردن نانو پليمر ساخته شده در مرحله قبل، محلول نانوذره حاوي كيو10 در محلول 1% (V/V) مولار پلي سوربات 80 انكوبه شد.