تزريق سيمان و مواد شيميايي به درون خاك يكي از روش هاي معمول اصلاح ويژگي هاي مهندسي خاك مي باشد. توليد و تزريق اين مواد به درون زمين آثار سوء زيست محيطي بسياري را به دنبال دارد. ايجاد رسوب كربنات كلسيم به صورت درجا به كمك باكتري هاي اوره آزي روش نويني است كه در چند سال گذشته ابداع شده و پيشرفت هاي چشمگيري را داشته است اما به دلايل ضعف تكنيكي در پروژه ها مورد استفاده قرار نگرفته است. در روش ايجاد كربنات كلسيم به صورت درجا لازم است مواد واكنش دهنده به درون خاك تزريق شوند. روش هاي قديمي تزريق، هزينه بالايي را به پروژه تحميل مي كنند. از اين رو مطالعات وسيعي انجام گرفت كه منجر به ارائه روش نوين ابداعي تزريق گرديد. اين نوآوري به صورت خلاصه شامل 4 مرحله ي زير مي باشد: 1- تزريق 25% حجم حفر‌ها خاك محلول باكتري 2- تزريق 25% حجم حفر‌ها خاك محلول اوره و كلسيم كلريد 3- تزريق 25% حجم حفر‌ها خاك محلول باكتري 4- تزريق 25% حجم حفر‌ها خاك محلول اوره و كلسيم كلريد كه تمامي مراحل تزريق با نرخ 100 ميلي ليتر بر ساعت و از بالا به پايين انجام مي گيرد. 4 لايه محلول باكتري و سمنتاسيون تزريق شده درون نمونه خاك بر روي هم قرار مي گيرند. وزن مخصوص محلول سمنتاسيون در اثر واكنش هاي شيميايي تغيير مي كند كه اين تغييرات باعث ايجاد يك جريان همرفتي در محلول سمنتاسيون مي شود. جريان همرفتي ايجاد شده به تدريج باعث مي شود كه تمامي محلول سمنتاسيون در تماس با محلول باكتري قرار گيرد. اين تماس دايمي بين باكتري ها و محلول سمنتاسيون منجر به ايجاد رسوب كربنات كلسيم در تمامي نمونه مي شود. همچنين اين روش ابداعي موجب كاهش بيش از 50% در هزينه هاي توليد محلول هاي مصرفي و كاهش 67% در هزينه هاي تزريق مي گردد.

بيماريهاي قلبي عروقي يكي از شايعترين انواع بيماريها است كه آمار بسيار بالايي (سالانه حدود 17ميليون نفر) از مرگ و مير را به خود اختصاص ميدهد. يكي از مهمترين انواع بيماري هاي قلبي، بيماري عروق كرونر (CAD) است كه سالانه باعث 7 ميليون مرگ مي‌شود. دقيقترين روش تشخيص CAD آنژيوگرافي است كه عوارض و هزينه بالايي دارد. در اين اختراع، يك الگوريتم داده‌كاوي شامل انتخاب و استخراج ويژگي، و نيز به كارگيري و گسترش الگوريتم‌هاي موجود ارائه شده است كه با هزينه پايين و دقت بالا اين بيماري را تشخيص مي‌دهد. دقت الگوريتم بر روي 303 نمونه تصادفي 94.28% است. به علاوه افرادي كه CAD دارند را با دقت 100% درصد تشخيص مي دهد. ميزان 5.72% خطاي الگوريتم نيز به طور عمده مربوط به نمونه هايي است كه تا حدودي گرفتگي عروق CAD دارند (Minimal CAD) . بنابراين از اين الگوريتم ميتوان براي تعيين نياز به آنژيوگرافي استفاده كرد به اين طريق كه افرادي كه توسط اين الگوريتم سالم تشخيص داده مي‌شوند، آنژيوگرافي نشوند و افرادي كه بيمار تشخيص مي دهد براي تعيين محل و ميزان گرفتگي، آنژيوگرافي شوند. به اين ترتيب افراد سالم از عوارض و هزينه بالاي آنژيوگرافي در امان خواهند بود.