جدايش فازي به روش القاء حرارتي به منظور ساخت غشاهاي پليمري متخلخل با حفرات كنترل شده از انواع پليمرهاي كريستالين و ترموپلاستيك و آمورف شامل پلي اولفينها، انواع كوپليمرها، پلي سولفون ها، پلي استات ها، پليمرهاي فلورينه و همچنين مخلوط آنها مورد استفاده قرار مي گيرد. مزيت بسيار مهم اين روش، عدم نياز به يافتن حلالي است كه بتواند پليمر را در خود حل نمايد. بدين ترتيب اغلب پليمرها نظير پلي اتيلن و پلي پروپيلن كه تقريبا تمامي گريد آنها در داخل كشور ساخته مي شود و كشورمان از واردات آنها بي نياز است و قيمت بسيار پاييني در مقايسه با ساير پليمرها داشته و در هيچ حلالي قابليت انحلال ندارند، در اين روش مي توانند مورد استفاده قرار گيرند. غشاهاي ساخته شده با اين روش مقاومت هاي مكانيكي، فيزيكي و شيميايي مناسبي در برابر شرايط محيطي داشته و عملا در هيچ حلالي قابل انحلال نيستند. لذا ساخت غشاهايي كه با اين دسته از پليمرها با روش جدايش فازي حاصل از اندركنش حلال - غيرحلال امكان پذير نمي باشند، در روش القاء حرارتي به راحتي به غشاهاي متخلخل تخت يا الياف نازك توخالي تبديل مي شوند. كلمات كليدي: القاء حرارتي، اندركنش حلال - غيرحلال - پلي آتيلن - پلي پروپيلن - غشاهاي ريز متخلخل الياف نازك توخالي