فلوئورسنت ميكروسكوپ كوچك قابل حمل قابل استفاده درون انكوباتور قابليت مشاهده ي اجسام بسيار كوچك از قبيل اجزاي بيولوژيك (سلول، باكتري و ...) را دارد. همچنين از آن براي مشاهده ي اجسام و اجزاي بيولوژيك كه با رنگ هاي فلوئورسنتي رنگ شده اند مي توان استفاده كرد براي تحقق به اين هدف از لامپ LED با قبليت تنظيم نور با طول موجي معين بهره گرفته شد. كوچك بودن اين ميكروسكوپ به محقق اين امكان را مي دهد كه به راحتي قابل حمل بوده و در هر آزمايشگاهي با هر ابعاد قابل بهره برداري باشد. مشخصه ي برجسته ي اين ميكروسكوپ كه به آن مي توان توجه داشت اين است كه امكان رديابي رفتار هاي مختلف زيستي و سلولي را از قبيل تكثير، مهاجرت و ... به صورت زنده درون انكوباتور به ما مي دهد. با نصب يك دوربين CCD و قرار دادن ميكروسكوپ درون انكوباتور و عكسبرداري پيوسته مي توان به اين هدف نوين تحقق يافت. طراحي ساده و منحصر به فرد باعث استفاده ي سريع و راحت كاربر از دستگاه شده و قابليت دستيابي به بزرگنمايي دلخواه كاربر با تعويض عدسي ها به راحتي ممكن مي شود.

‏ ‏در اين طرح با ساخت نانوپودرتري كلسيم فسفات و ‏تركيب آن با مواد پليمري پلي اتيل دانسيته ‏بالا و پلي اتيلن با وزن مولكولي بسيار بالا و نيز انجام تست هاي مكانيكي و بيولوژيكي مورد نياز، ‏مشخصه هاي مربوط به ماده اندازه گيري شد و با مدل مشابه تجاري ‏(يعني HAPEX) مقايسه شد. پودر نانومتري تري كلسيم فسفات مورد نياز براي ساخت نانوكامپوزيت به روش رسوب دهي ‏شيميايي با متوسط اندازه دانه حدود nm ١٠٠ ‏سنتز شد. پس از سنتز نانوذرات تري كلسيو فسفات ‏و تصوير برداري از آنها توسه ميكروسكوپ الكتروني روبشي و نيز انجام آناليزهاي پراش اشعه ايكس ‏و طيف مادون قرمز تبديل فوريه روي ان، مشخص گرديد كه نانوذرات سنتز شده ذرات نانومتري ‏تري كلسيم فسفات نوع بتا مي باشند. در ادامه، پس از ساخت نمونه هاي نانوكامپوزيتي بر طبق ‏استاندارد ASTM ‏. اين نمونه ها تحت آزمون كشش قرار گرفتند كه نتايج حاصل از آن بهبود ‏خواص مكانيكي را نشان داد. ‏پس از انجام آزمون كشش، نانوكامپوزيت فوق بصورت in vitro ‏تحت بررسي هاي بيولوژيكي قرار ‏گرفت. بدين منظور نمونه ها تحت آزمون بررسي سميت سلولي، آزمون تعيين ميزان آنزيم آلكالين ‏فسفاتاز و آزمون چسبندگي سلول ها به سطح نمونه هاي نانوكامپوزيتي قرار گرفتند. سه آزمون فوق ‏با سلول هاي استخواني اسنثوبلاست انجام شدند. با توجه به نتا ج بدست امده مي توان گفت كه ‏نمونه ها زيست سازگار بوده و فاقد اثر سمپت مي باشند. همچنين با تصويربرداري از سطح نمونه ها ‏به كمك ميكروسكوپ الكتروني روبشي مشخص گرديد كه چسبندگي سلول هاي استخواني به سطح ‏نمونه هاي نانوكامپوزيتي بوسيله سلول هاي استخواني مي باشد.

در حال حاضر روش هاي درماني جديد براي پيوند بافت هاي آسيب ديده انساني در حوزه مهندسي بافت در دست مطالعه است. لازم به ذكر است كه داربست ها نقش مهمي در استراتژي هاي مهندسي بافت ايفا مي كنند. داربست هاي بيولوژيك كه شامل ماتريكس خارج سلولي هستند وسيعا در ترميم و بازسازي بافت ها به كار مي روند. در اين مطالعه ساخت يك داربست از بافت چربي بيمار (جهت كشت بعدي سلول هاي بنيادي خود بيمار بر آن و تمايز سلول هاي مذكور به بافت صدمه ديده مورد نظر) بررسي شده است. چربي حاصل از ماموپلاستي به طريقه ليپوساكشن بعد از هموژناسيون و سانتريفيوژ به چهار منطقه تقسيم مي شود (تصوير 1) براي ساخت داربست چربي قبل از اين از ناحيه ي دو فالكون استفاده شده است در حالي كه در طرح مورد مطالعه ما از رسوبات ناحيه ي چهار استفاده كرده ايم و نتيجه كار موفقيت آميز بوده است (تصاوير 2 و 3) ضمنا براي فيكس نمودن ساختمان شيميايي داربست قبلا از «گلوتارالدهيد» استفاده شده (داربست وسط در تصوير 2 و 3) ولي به دليل سميت زياد اين ماده شيميايي در بافت هاي انساني ما از cross linker ديگري به نام EDC استفاده نموديم كه نسبت به گلوتارالدهيد از سميت بسيار كمتري برخوردار است. (داربست هاي كناري در تصوير 2 و 3).

در اكثر جراحات استخواني ناشي از تصادفات و ديگر حوادث امكان بازسازي خودبخودي بافت استخواني وجود ندارد. به همين منظور مهندسي بافت و ساخت استخوان هاي مصنوعي از اهميت بالايي برخوردار مي باشد. به همين منظور در اين اظهارنامه ساخت استخوان مصنوعي مناسب به منظور جايگزين بجاي بافت آسيب ديده مورد بررسي قرار گرفته است. جايگزين هاي استخواني بدين شكل بايد زيست سازگار نسبت به امواج راديويي شفاف و داراي قابليت ساخت و شكل دهي باشند تا به راحتي بتوان آنها را به شكل مورد نظر در آورد. از استحكام كافي برخوردار باشند. طي زمان پايدار بمانند اجازه ايجاد بافت استخواني را بدهند حساسيت زا نباشند و در آخر سرطان زا نباشند. در اين پروژه از اوره و پودرهاي هيدريد تيتانيم به عنوان عامل تخلخل زا استفاده شده است. هيدروژن توليدي در حين فرايند تف جوشي علاوه بر ايجاد تخلخل باعث ايجاد محيط احيايي شده و از اكسيد شدن تيتانيم جلوگيري مي كند علت انتخاب اوره به عنوان فضاساز قيمت بسيار مناسب و سهولت خارج سازي آن از درون ساختار بدون ايجاد تركيبات ناخواسته و آلودگي مي باشد. اندازه مناسب براي حفره ها به منظور رشد مجدد بافت استخواني بين 200 تا 600 ميكرومتر مي باشد كه در اين پروژه اين پارامتر به دقت رعايت شده است.