سیستم تعلیق تخت آمبولانس

خلاصه اختراع :

در انتقال بیمار به محل درمان، جلوگیری از انتقال ضربات و ارتعاشات حاصل از ناهمواریهای جاده بخصوص برای بیمار از اقدامات اساسی است كه در حین انتقال باید رعایت شود. تامین این نیاز بر عهده ی طراحان آمبولانس میباشد. بر همین اساس برای جلوگیری از صدمه بیشتر مصدوم یا بیمار، طراحی سیستم تعلیق برای تخت الزامی میباشد. سیستم تعلیق تخت آمبولانس در حالت ایده‌آل میتواند در شش درجه آزادی، ایزولاسیون را برای مریض داخل آمبولانس فراهم كند. از میان این شش درجه آزادی، سه درجه بیشترین تاثیر را دارند كه عبارتند از: ارتعاش عمودی، پیچش و جابجایی ناشی از غلتش. بخاطر اینكه تخت آمبولانس به موازات محور غلتش آمبولانس قرار گرفته، غلتش آسیب كمتری به بیمار میزند. شتابهای طولی، جانبی و شتاب زاویه‌ای ناشی از مانور خود آمبولانس می‌باشند (بجای ناهمواریهای جاده) و حالت ارتعاشی ندارند بلكه در یك فاصله زمانی پایا می‌باشند. بنابراین آسیب كمتری نسبت به ارتعاش عمودی و پیچش می‌رسانند. از طرفی كنترل آنها نیازمند به استفاده از سیستم تعلیق فعال می‌باشد. بنابراین در طراحی سیستم تعلیق، برای اینكه هم هزینه ساخت پایین باشد و هم عملكرد مناسبی داشته باشد، هدف ایزولاسیون دو ارتعاش عمودی و پیچش در نظر گرفته شد. برای این منظور از سیستم تعلیق با مكانیزمی با قابلیت ایزولاسیون مصدوم یا بیمار از ارتعاشات عمودی و پیچشی طراحی شده است. محل قرارگیری مركز پیچش نسبت به مركز جرم بار (وزن بیمار و تخت)، نقش مهمی در طراحی هندسه سیستم تعلیق برای ایزولاسیون جابجایی‌های ناشی از پیچش دارد. اگر مكانیزم سیستم طوری باشد كه مركز پیچش آن در سطح كف آمبولانس قرار گیرد در این صورت این نوع طراحی به هنگام ترمزگیری و شتاب‌گیری دچار پیچش می‌شود. بنابراین مكانیزمی طراحی شده است كه مركز پیچش آن با مركز جرم بار وارد بر سیستم، در سطح تخت مصدوم، هم مركز شود. لینكه های مكانیزم طوری به هم اتصال یافته اند كه كل مكانیزم در برابر گشتاورهای حاصل از بارگذاری نامتقارن، چرخش كف آمبولانس و/یا تخت، و شتاب‌گیری یا ترمزگیری آمبولانس، پایدار باشد.