خلاصه اختراع :

وقتی اصطلاحاتی همچون بافت های مهندسی شده، مهندسی بافت و طب ترمیم به كار برده می شود، آنچه در ذهن تداعی می گردد جایگزینی، ترمیم و بازسازی بافت ها و ارگان های تخریب شده است امروزه با توجه به تعداد كم اهداكنندگان بافت و آلودگی های ویروسی آن سعی در طراحی بافت به كمك سلول و داربست های گوناگون اعم از طبیعی یا مصنوعی شده است. این امر منتهی به ایجاد مفهومی جدید در علم شده است كه مهندسی بافت خوانده می شود. هدف از مهندسی بافت تقلید از طبیعت برای حل محدودیت های معالجات كلینیكی و درمانی است. مهندسی بافت براساس سه تركیب اصلی بافت های بیولوژیكی یعنی ماتریكس خارج سلولی، مولكول های پیام رسان و سلول، بنیان نهاده شده است كه به ترتیب توسط داربست، فاكتورهای رشد و سلول شبیه سازی می شود. داربست ها به اسكال مختلف همچون ژل، فوم، فیبر، میكرو و نانو ذرات و غشا می باشد كه می توانند با مولكول های پیام رسان كه در فرآیندهای ریخت زایی، شكل گیری و تمایز سلولی نقش دارند همراه شده، جهت بازسازی محیط بدن موجود زنده و همچنین افزایش تكثیر و تمایز سلول ها و حمل فاكتورهای رشد در آزمایشگاه استفاده شوند. از میان انواع سلول های به كار برده شده در مهندسی بافت غضروف، سلول های غضروفی از نظر ترمیم بافت ضایعه دیده انتخاب مناسبی بوده و بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. بنابراین جهت پیوند اتولوگ سلول های غضروفی سلول های كندروسیت از غضروف بالغ جدا شده و در محیط كشت و با استفاده از سرم تكثیر داده می شوند، سپس با استفاده از پاساژهای متوالی و كشت با تراكم بالا، جمعیت نسبتا خالصی از سلول های كندروسیت تهیه گردیده و بعد از مطالعه خصوصیات سلولی كندروسیت ها جهت پیوند در انسان به كار می روند.