فلزات سنگين علاوه بر اثرات سمي و مضر بر موجودات زنده، از طريق تجمع در زنجيره‌هاي غذايي وارد بدن انسان شده و موجب اثرات نامطلوب جبران ناپذيري مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. از بين 118 عنصر شناخته شده در جدول تناوبي 84 عنصر جزء گروه فلزات قرار مي‌گيرند. اين عناصر خود در زيرمجموعه‌هاي كوچكتري با نام¬هاي فلزات سنگين، كمياب، سمي و ... طبقه¬بندي مي‌شوند. سميت، پايداري و تمايل به تجمع در ارگانيسم‌هاي زنده، فلزات سنگين را جزء خطرناك ترين آلاينده‌هاي آب قرار داده است. افزايش تدريجي غلظت فلزات سنگين، علاوه بر آلودگي محيط زيست، باعث ايجاد آثار سوء و نامطلوب متعددي در اكوسيستم‌هاي طبيعي مي‌شود. پليمرهاي مختلفي براي جداسازي فلزات سنگين از آب بكار گرفته شده اند كه توجه در انتخاب پليمر مي‌تواند عامل موثري براي افزايش ميزان جداسازي باشد. در بين پليمرهاي مورد مطالعه قرار گرفته پلي‌دوپامين به دليل زيست تخريب پذير بودن و ساختار شيميايي آن در اين تحقيق مورد استفاده قرار گرفته است. جهت سنتز نانوذرات مگنتيت روش هم رسوبي همزمان مورد استفاده قرار گرفت. جهت تهيه نانوكامپوزيت پلي دوپامين – مگنتيت، نانوذره مگنتيتي كه در شرايط 60 درجه سانتي‌گراد تهيه گرديده بود و نانوذره پلي‌دوپاميني كه در محلول حاوي آب ديونيزه شده و اتانول تهيه گرديده مورد استفاده قرار گرفته است. بررسي خصوصيات نانوكامپوزيت پلي‌دوپامين/ مگنتيت براي تعيين خواص فيزيكي و شيميايي آن انجام مي‌شود. دراين تحقيق از روش‌هاي آناليز پراش اشعه ايكس،آناليز ميكروسكوپ الكتروني روبشي، آناليز ميكروسكوپ انتقال الكتروني، آناليز توزين حرارتي و جذب اشعه مادون قرمز، آناليز مغناطيس سنج با نمونه ارتعاشي براي تعيين اين خواص استفاده شده است.