استفاده از پوشش زخم هاي مختلف براي درمان زخم هاي ناشي از بيماري ديابت، سوختگي و زخم هاي بستر امروزه بسيار متداول ميباشد، اما تشكيل عفونت در زير پوشش زخم همچنان يك مشكل اساسي و مهم است. عفونت هاي باكتريايي مي توانند فرآيند درمان زخم را به طور قابل توجهي به خطر انداخته و مانع از بهبودي زخم شوند. استفاده از آنتي بيوتيك ها براي بهبود عفونت ها كه امري مرسوم است، در اغلب موارد موجب عوارضي چون مسموميت كبدي،كليوي و پيدايش باكتري هاي مقاوم به آنتي بيوتيك ميشوند. هدف از اختراع حاضر، تهيه هيدروژل كيتوسان/فيبرينوژن بارگيري شده با نايسين، به عنوان پانسمان زخم براي ترميم و بازسازي زخمهاي پوستي ميباشد. فيبرينوژن به دليل خاصيت ضد انعقادي در كنترل خونريزي و تسريع در عمل لخته شدن و ترميم و باز سازي پوست در محل زخم نقش بسزايي دارد. استفاده از كيتوسان، علاوه بر خاصيت ترميم كنندگي زخم، خاصيت آنتي باكتريالي بر عليه باكتري گرم منفي را نشان داد و در تركيب با نايسين كه بر عليه باكتري گرم مثبت استافيلوكوكوس اورئوس موثر بود، ميتواند مانع از حضور و تجمع هر دو گروه از باكتري هاي گرم مثبت و منفي و در نتيجه كنترل پراكندگي عفونت در محل زخم شود.

كاهش آلودگي¬ها، افزايش تكرارپذيري و دقت آزمايش¬ها در آناليزهاي ¬الكتروشيميايي نيازمند وسايل يكبار مصرف ساده و ارزان است. در راستاي تحقق اين هدف، سلي داراي الكترود كار درون يك ظرف يكبار مصرف لوله¬اي شكل با يك داربست طراحي شده¬است. اين داربست براي نگه داشتن ظرف سل و الكترود تهيه شده و براي ساخت الكترود كار، لايه نازكي از مواد رسانا روي سطح بستر پليمري با الگوي روي ماسك رسوب داده ¬¬مي¬شود. اين سل را مي¬توان براي بررسي خواص الكتروشيميايي مواد¬شيميايي و زيستي به صورت محلول و تثبيت¬شده در سطح به¬كار برد. در آزمايشگاه¬ها و مراكز تحقيقاتي به دليل هزينه بالاي سل، تعداد محدودي از آن¬ها وجود دارد و در بيشتر موارد باقي مانده مواد شوينده و حتي آناليت¬هاي قبلي در آن، سبب خطا در آزمايش¬هاي بعدي مي¬شود. همچنين توليد الكترودهاي كار موجود گران بوده و بعد از هر آزمايش بايد تمييز شوند. در الكترود¬هاي چاپي نيز پتانسيل الكترود مرجع به نوع محلول و تركيب نمونه وابسته است اما در اين طراحي سه الكترود به صورت جدا قرار¬دارند و از الكترود مرجع استاندارد استفاده¬ شده¬است كه مشكل مذكور را از بين مي برد. الكترود كار و ظرف يكبار مصرف را مي¬ توان بعد از هر آزمايش تعويض كرد.

امروزه روش آنزيمي (Enzymatic “Green” Remediation) يكي از روش هاي موجود در حذف آلاينده ها به حساب مي آيد. در اين پژوهش از راكتورهاي غشايي آنزيمي Enzymatic Membrane Reactors (EMRs)استفاده شده است. راكتور به صورتي طراحي شده است كه فقط يك محفظه براي انجام واكنش و عمل جداسازي در نظر گرفته شده است، غشا فقط نقش جداكنندگي دارد و آنزيم بر روي آن تثبيت نشده است. در اينجا بجاي اينكه آنزيم بصورت آزاد در بيوراكتور قرار بگيرد، بر روي بستر نانوذرات مغناطيستي تثبيت شده است، كه توانايي جداكردن آنها پس از انجام واكنش توسط آهنربا وجود دارد( بيوكاتاليستها قابليت عبور از غشا را ندارند و بعد از چندين بار مصرف قابليت جداسازي و شارژ مجدد دارند)، همچنين با تثبيت آنزيم بر روي بستر نانوذرات مشكلاتي مانند غير فعال شدن سريع آنزيم آزاد در طي زمان برطرف مي شود. نتايج حذف داروي تتراسايكلين در آزمايش نشان دهنده حذف آنزيمي اين دارو مي باشد و غشا نقشي در جداسازي فيزيكي آن نداشته است. غشا فقط به عنوان مانعي براي خروج آنزيم تثبيت شده بر روي بستر و عوامل واكنشگر مورد استفاده قرار گرفته است. تمامي سوبستراهاي آنزيم HRP توانايي حذف در اين راكتور را دارند؛ مانند تركيبات فنلي و رنگ هاي شيميايي An enzymatic membrane reactor equipped with a mechanical stirrer to remove pollutant compounds