‏مستهلك كردن انرژي حاصل از جريان سرريز يكي از مهمترين موضوعات مطرح شده در سازه هاي هيدروليكي مي باشد. در دهه هاي اخير سرريز هاي پلكاني نقش مهمي در اين مورد داشته اند. پله ها در اين نوع سرريزها باعث استهلاك انرژي جريان ميشوند.به طور كلي ميتوان گفت هرچه بتوان انرژي آب را در ورود به پايين دست كاهش داد از لحاظ صدمات وارده به پايين دست ، كمترين فرسايش و تخريب را خواهيم داشت. اما سريز هاي پلكاني، به علت محدوديت در ابعاد و تعداد پله ها، در هر اجرا فقط مي تواند به مقدار محدودي انرژي آب را مستهلك كند. همچنين در بعضي از رژيم هاي جريان، بر اثر ارتعاش هاي به وجود آمده در آب به علت اغتشاش ، سازه سد و سرريز دچار نوسانات كنترل نشده و مضر براي سازه مي شوند. بنابراين بايد تمهيداتي براي اين معدوديت ها انديشيد. اهداف اين طرح بر اين مسئله استوار است كه1- انرژي آب را تا آن جا كه ميتوان كاهش داد ٢ ‏- نوسانات ناخواسته سازه ، حاصل از جريان آب ،تا ‏جاي ممكن كنترل و مستهلك شود. ‏بدين منظور در اين طرح، اين گونه فرض شده است كه هر يك از پله ها بصورت مجزا ويا بصورت يكپارچه با بقيه پله ها قابليت حركت را داشته باشند. در زير هر يك از اين پله ها، يك سري ميرا گر قرار داده ميشود. جريان آب ‏كه بر روي اين پله ها ريخته ميشود ، به دليل ايجاد اغتشاش، داراي ارتعاشاتي مي باشد كه باعث لرزش سازه و افزايش انرژي آب مي گردد. پله ها در اثر ريزش آب ‏در راستاي قائم حركت ميكنند. وظيفه دمپرها گرفتن اين ارتعاشات و نوسانات به وسيله كنترل حركت پله ها ميباشد. با اين عمل ارتعاش آب ريخته شده بر روي پله كاسته شده وآب ‏با انرژي كمتري بر روي پله بعدي ويا حوضچه آرامش پايين دست ريخته مي شود.

سازه ي هيدروليكي است كه براي انتقال آب از يك ارتفاع بالاتر به ارتفاع پايين تر در كانال ها شبكه هاي آبياري و زهكشي و شبكه هاي جمع آوري آب هاي سطحي به كار مي رود. از شيب شكن قايم علاوه بر اتلاف انرژي براي اكسيژه دهي به جريان هايي كه اكسيژن محلول در آنها كم است استفاده مي گردد نوع جريان بر روي شيب شكن قايم به صورت تيغه و يا جت ريزشي است و حفره ي هوا و گرداب در لبه ي زيرين جت ريزشي تشكيل مي گردد. اگر حفره ي هوا تهويه نگردد فشار درون حفره كمتر از فشار اتمسفر مي شود. معمولا جت ريزشي داراي نوسان است كه اين پديده گاهي اوقات باعث اعمال بار ديناميكي آب بر كف و ايجاد لرزش در سازه شده و سبب تخريب آن و فرسايش كف حوضچه بعد از شيب شكن مي گردد. اين ناپايداري هاي لرزان يا مرتعش كه تحت عنوان ناپايداري هاي كيلوين - هلمهولنز نيز خوانده مي شوند صفحات آب و هوا را در زير جت ريزشي به حركت در مي آورند و اين حركات ضرباتي به سازه وارد مي كنند. اين ضربات به اندازه اي قوي هستند كه صداي آنها را چندين كيلومتر دورتر مي توان شنيد. هر چه بتوان انرژي و ارتعاش آب را در پايين دست شيب شكن كاهش داد صدمات وارده به پايين دست كاهش مي يابد. براي جلوگيري از ناپايداري هاي جت ريزشي روش هايي مانند هوادهي مصنوعي ، ناهموار نمودن تاج (مثلا افزودن سنگ به تاج سرريز يا شيب شكن) ايجاد تنگ شدگي در مدخل ريزشي سازه و ايجاد گشادشدگي در محل سازه وجود دارد. در دهه هاي اخير به منظور كاهش ارتعاشات سازه ها در اثر نيروهاي ديناميكي سيستم هاي كنترلي زيادي مطالعه شده است. اين سيستم ها از نظر كلي به سه گروه عمده شامل سيستم هاي كنترل غير فعال ، كنترل فعال، و كنترل نيمه فعال تقسيم مي شوند.