ساليان بيش از 18 ميليون تن ضايعات و بقاياي گندم و جو در كشور توليد مي شود، كه خود به عنوان يك منبع خوراك دام، ولي با ارزش غذاي كم، مطرح است. كاه غلات (گندم و جو) با داشتن حداقل كربوهيدرات، يك منبع بالقوهي انرژي و مهم براي دام، به خصوص نشخواركنندگان، مي باشد. مصرف كاه به صورت خام به دليل ارزش غذايي كم آن و پر حجم بودن. در تغذيه دام محدود است. از طرف ديگر هر سال در بسياري از موارد، پس از برداشت گندم و جو، باقيمانده كاه و كلش آنها سوزانده مي شود، كه علاوه بر هدر رفتن اين ماده غذايي، اثرات مخرب و جبران ناپذيري در محيط زيست و خاك وارد مي گردد. لذا توجه به جمع آوري و غني سازي كاه يكي از كارهاي اصولي به منظور استفاده بهينه از بقايا و ضايعاات گياهان، به خصوص گندم و جو، مي باشد. غني سازي شامل روشهاي فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي است. غني سازي كاه با روشهاي فوق، افزايش قابليت هضم، افزايش ميزان مصرف توسط دام افزايش ابقاء پروتئين در بدن دام را بر دارد. از روشهاي مفيد و مؤثر، بنا به دلايل اقتصادي و زيست محيطي، استفاده از روش شيميايي اوره جهت غني سازي است. اين امر منجر به بهبود تغذيه دام، افزايش توليدات دامي و تأمين بخشي از كمبود علوفه مورد نياز كشور خواهد شد. كلمات كليدي: تغذيه دام، ضايعات كشاورزي، غني سازي كاه