دست مصنوعي ساخته شده در دانشگاه فردوسي مشهد در شاخه ي علم بايونيك قرار دارد ،داراي كنترل نيرو ،موقعيت و كاملا با اراده ي شخص معلول مي باشد. ساختار مكانيكي آن كاملا مطابق با دست انسان است . و قابليت نمايش سيگنال هاي الكتروميوگرافي و ارتباط با تلفن همراه و رايانه شخصي را دارد. دست هاي مصنوعي ساخته شده از دو سيستم كنترلي پيروي مي كنند. سيستم اول با استفاده از الگو هاي الكتروميوگرافي است كه لازمه آن استفاده از چند كنال دريافت الكتروميوگرافي است. وسيستم دوم استفاده از روش بدون الگو است كه تنها با يك سيگنال الكتروميوگرافي عمل مي كند. توانسته ايم معايب سيستم اول را رفع نماييم. RFIDمحصول ساخته شده ي ما با روش دوم پايه ريزي شده و با استفاده از روش از مزاياي طرح فوق مي توان به : 1.ايجاد آمادگي سريع كاربر براي استفاده از پروتز 2.ايجاد و تعريف اشكال مختلف چنگ زدن 3. كاليبره شدن سنسور ها 4.تعريف حالات عمومي و ويژه را نام برد.لازم به ذكر است كه سيستم فوق كاملا بيسيم بوده و با باطري هاي شارژي تغذيه مي شود. اين سيستم قابليت فراگيري دارد(آموزش پذير است) و با دستكشي كه شخص به دستش مي كند مي تواند حالات مختلف انگشتان را براي حالات خاص آموزش دهد.و يا بصورت همزمان سيستم را با حركات انگشتان دست ديگر كنترل نمايد.

اختراع دستگاه تشخيص حركت عضلات باقي مانده در معلولان قطع عضو و طراحي و ساخت پروتز مبتني بر آن(Movement Detection system for remained muscles of amputated limb and designing prosthesis based on it) كه در زمينه تجهيزات پزشكي و الكترونيك كاربرد دارد، براي حل اين مشكل كه در بيماران مبتلا به قطع اندام جهت شناسايي حركت ارادي مد نظر بيمار و در نتيجه حركت متناظر پروتز مصنوعي آن دچار مشكل هستيم ساخته شده است با اين راه حل كه در داخل عضلات ساعد يا هر عضو مورد نظر، يك تگ بيومتريال(مانند يك گوي كوچك آهنربايي) كه قابل شناسايي توسط گيرنده مخصوص خود از روي پوست است(مانند يك گيرنده مغناطيسي)،قرار داده شود. با حركت عضله اين تگ نيز حركت خواهد كردو چون اين جسم هميشه مسيري مشخص را طي مي كند ميزان حركت و سرعت آن با شبكه گيرنده هاي ماتريسي بيرون پوست و داخل پروتز رديابي مي شود. گيرنده دو پارامتر موقعيت و سرعت را در اختيار پردازنده گذاشته و پردازنده موتورهاي الكتريكي متناظر را به حركت درمي آورد. با توجه به تعدد عضلات باقيمانده و عدم نياز به تفسير امواج عصبي دخيل در انقباض، امكان افزايش درجه آزادي و انجام تعداد حركات ارادي بيشتر وجود دارد.

دست هاي مصنوعي انواع گوناگون و متعددي دارند كه از ميان آنها پروتز هايي كه با قابليت هاي نزديكتري به نمونه دست طبيعي و زنده انسان هستند براي معلولان قطع عضو جذاب تر و كاربردي تر هستند.اما دستان با درجات آزادي بالا موانع بسياري مواجه اند از جمله كنترل و حركت جداگانه انگشتان ، حالت دهي شكل دست براي گرفتن اجسام مختلف و ....كه محققان راه هاي مختلفي را بررسي كرده اند كه بعضا براي بدن تهاجمي يا غير تهاجمي بوده است. از گروه تهاجمي مي توان به كاشت سنسور برروي عضلات دست و اعصاب آن اشاره نمود و همچنين از گروه غير تهاجمي مي توان به استفاده از سيگنال هاي حياتي بدن از جمله EEG,EMG,ENG و استخراج الگو از آن جهت حركت ارادي انگشتان شخص بيمار استفاده كرد.اما هردو گروه داراي هزينه هاي بسيار بالا ، ضريب خطا زياد ، سرعت پاسخ دهي نامطلوب، در موارد تهاجمي بودن همراه با درد و عوارض جانبي و.....همراه بئده است.حال راه حل جديدي را ما پيشنهاد مي دهيم كه با استفاده از دوربين كه در پروتز دست تعبيه شده است ،پروتز تصوير اجسام را گرفته و سپس با توجه به شكل جسم كه به وسيله ي پردازش تصوير به دست مي آيد ، بهترين نوع و حالت انگشتان را براي بيمار بدون اتلاف وقت و رنج و زحمتي انتخاب مي نمايد.

پروتز دست با مكانيزم سه پله اي شست و كف دست بهينه شده در گرسپ قدرتي در حوزه مكانيك و مهندسي پزشكي مي باشد. در اين اختراع ايده¬هاي جديدي براي طراحي و ساخت يك دست مصنوعي، جهت بالا بردن عملكرد آن، استفاده شده¬است. شست دست قابليت قرارگيري در 4 الگو دست باز، دو انگشتي، سه پايه و قدرتي را در راستاي درجه آزادي غيرفعال خود دارد. مكانيزم انگشتان قابليت جذب ضربات خارجي و حركتي شبيه به دست انسان را دارند. تك تك انگشتان مي¬توانند به صورت مستقل حركت كنند. محرك آن¬ها طوري انتخاب شده است كه قابليت برگشت-ناپذيري داشته كه موجب به ذخيره انرژي باتري و پايداري فرآيند گرفتن اجسام مي¬-شود. كف دست طوري طراحي شده¬است كه كمترين وابستگي را نسبت به شكل اجسام مختلف، براي دست ايجاد كند. مكانيزم مچ آن قابليت چرخش و جداسازي دارد. در مجموع، پروتز دست اختراع شده قابليت انجام 14 الگو گرسپ مختلف را دارد.

يكي از چالش انگيز ترين مراحل طراحي و ساخت پروتز هاي دست، نحوه كنترل نيروي وارده بر اجسام مختلف در زمان گرفتن و يا بلند كردن اجسام مي باشد. از سال هاي 1948 تا كنون روش هاي بيشماري مطرح شده اند كه همگي به صورت اتوماسيون و با بهره گيري از سيستم هاي كنترلي پيچيده و بصورت كاملا غير ارادي بوده اند. و در سال هاي اخير با بهره گيري از علم بهينه سازي سعي بر بهبود عملكردي فيدبك نيرو -فشار داشته اند. ولي اين سيستم ها به دليل تطابق نداشتن با شرايط مختلف سرعت پاسخ پايين و بعضا خطا هاي بالا به سمت ارادي كردن كنترل توسط معلول پيش رفتند. در اين ميان ايده هايي تهاجمي مطرح گرديد كه الكترود هايي را با عمل جراحي بر روي اعصاب عضلاني جهت تحريك متناسب با فيدبك نيرو طراحي و اجرا شد. حال در اين ايده شخص بدون درد، آموزش خاص و پرداخت هزينه تحميلي ديگر مي‌تواند تنها با بالشتك هاي هوايي و ويبراتور هاي بسيار كوچك، سيگنال هاي نيرو و فشاري كه از روي سطح پروتز شخص توسط سنسور هاي FSR,Pizo (كه به صورت لايه هاي كامپوزيتي بر روي پروتز دست نصب شده اند.) يا از فشار حاصل در بالشتك هاي هوايي مبدا؛ (كف انگشتان) گرفته مي‌شود درك كاملي را از نيروها و فشار هاي مختلف از محيط پيرامون خود داشته باشد. و نكته بسيار مهم كاربردي آن جايگذاري اين ويبراتور ها و بالشتك ها در محل هاي خاصي بر روي ساعد است كه معلول پس از دست دادن دست خود احساسي شبيه به حس انگشتان از دست رفته خود را دارد، است. سيستم بالشتك هوايي كاملا مكانيكي بوده و نيازي به انرژي الكتريكي ندارد. اين روش كاملا غير تهاجمي است.