هدف اصلي هنگام طراحي هر نوع سيستم داراي مستهلك كننده¬ تحت نيروي¬هاي چرخه¬اي، حذف خسارت وارد بر آن سيستم طي مدت بهره‌برداري است؛ اما پس از بارگذاري، به سيستم¬ آسيب‌ و خسارت‌هاي مادي و جاني، هزينه‌هاي تعمير، نگهداري و بازسازي و تغيير شكل پسماند دائمي، وارد مي¬شود. آلياژ حافظه‌دار فوق¬الاستيك، خاصيت بازگردانندگي و جذب انرژي پس از اعمال بارگذاري¬، دارد. در اين طرح ضمن ايجاد سادگي بيشتر، به نحوي سيم‌هاي آلياژ حافظه‌دار مهار و استفاده‌شده است كه تمامي كاربردهاي سيم¬ خام آلياژ حافظه‌دار را با بهبود عملكرد پوشش داده -شود. در طرح‌هاي قبلي حجم سيم به‌صورت يكپارچه¬ استفاده‌شده است كه با گسيخته شدن سيم، سيستم كاملاً از كار مي‌افتد؛ اما در اين طرح از سيم به‌صورت منفرد استفاده‌شده است كه گسيخته شدن چندين سيم سيستم همچنان كارايي خود را حفظ مي‌كند. همچنين با استفاده سيم‌ به‌صورت يكپارچه تمام ظرفيت آن‌ها به كار گرفته نمي‌شود درحالي‌كه در اين طرح با به‌كارگيري سيم‌ به‌صورت منفرد از تمام ظرفيت سيم‌ استفاده‌شده كه اين خود سبب كاهش هزينه‌ها و قابل پيش‌بيني تر شدن سيستم مي‌شود. نحوه مهار سيم‌ها به‌گونه‌اي است كه افزايش تعداد سيم¬ها¬ باعث لغزيدن آن¬ها بر روي يكديگر نمي¬شود. طبق خواص آلياژ حافظه‌دار با كاهش قطر سيم جذب انرژي بيشتر شده ازاين‌رو در اين طرح از سيم‌هاي با قطر كمتر استفاده‌شده است. طرح با سيم‌هاي از جنس‌هاي مختلف، به‌صورت تركيب موازي آلياژ حافظه‌دار با مصالح ديگر ازجمله فولاد تركيب‌شده كه اين كار باعث افزايش جذب انرژي مي¬شود. دستگاه به‌گونه‌اي طراحي‌شده است كه با توجه به استفاده سيم در دستگاه، چه در نيروي كششي و چه در نيروي فشاري، نيمي از سيم‌ها تحت كشش قرار مي¬گيرند. اين دستگاه محدوديت در پياده‌سازي ندارد به‌طوري‌كه براي هر ميزان نيرو و جابه‌جايي مي‌توان ظرفيت سيستم را تغيير داد، ازجمله انعطاف‌پذيري زياد در تغيير طول، قطر و تعداد سيم¬، دماي كاري، دماي استحاله، تعداد ميله‌ها دارد. درنهايت با استفاده از اين دستگاه پاسخ‌هاي ديناميكي و استاتيكي كاهش‌يافته و كرنش پسماند دائمي، ايجاد نمي¬گردد، بنابراين مي¬توان از آن استفاده‌هاي مكرر كرد. بر اساس طرح ارائه‌شده يك نمونه دمپر ساخته‌شده و توسط آزمون چرخه¬اي، مورد ارزيابي قرارگرفته و نتايج حاصل از آن ازجمله كاهش كرنش پسماند ارائه‌شده است

يكي از مهمترين نيروهاي وارده بر يك سازه در طول مدت عمر آن، نيروي ناشي از حركات پايه سازه يا زلزله است. هر چند كه حذف خسارت هاي جاني احتمالي ناشي از زلزله در طول عمر سازه، هدف اصلي در طراحي سازه ها به خصوص سازه هاي ساختماني است، ولي كاهش آسيب هاي وارد بر سازه، كاهش خسارت هاي مادي وارده و كاهش هزينه هاي تعمير يا بازسازي سازه پس از زلزله، به عنوان هدفي مهم در مهندسي نوين به شمار مي آيد. در اين طرح جداساز لرزه اي تركيبي ساخته شده است كه ميرايي و طول عمر جداساز را نسبت به جداسازهاي لرزه اي ديگر افزايش و جابجايي باقي مانده را كاهش مي دهد. در اين طرح ضمن حفظ مزاياي جداسازهاي موجود، سيم هاي SMA موجب افزايش اتلاف انرژي و طول عمر جداساز مي گردند و در سازه هايي كه محدوديت درز انقطاع دارند به دليل كاهش جابجايي جانبي سازه و جابجايي جانبي جداساز، اين نوع جداساز تركيبي، عملكرد مطلوب تري دارند.

زماني كه راننده پاي خود را روي ترمز مي‌گذارد، پمپ زيرپا فشرده‌ شده و مايع هيدروليك تحت تأثير قرار مي‌گيرد و به پشت پيستون(درنقشه،شماره5) چرخ مي‌رود. مايع هيدروليك پيستون را فشرده مي‌كند. درنتيجه پيستون جك(درنقشه،شماره2) را تحت تأثير قرار داده، درون ريل(درنقشه،شماره3) خود حركت مي‌دهد و با حركت جك درون ريل، فنر برگشت دهنده(درنقشه،شماره4) را جمع مي‌كند، پس جك با فشرده شدن بين لنت(درنقشه،شماره6) و تكيه‌گاه(درنقشه،شماره1) باعث توقف كاسه چرخ(درنقشه،شماره7) مي‌شود. اين مراحل درباره هر هشت جك صادق است. با برداشته شدن نيرو از روي پدال ترمز، فنرهاي جمع شده درون كاسه چرخ بازشده و جكها و پيستون‌ها را به عقب مي‌راند و سيستم آماده براي ترمز گيري مجدد مي‌شود.

يكي از مهمترين نيروهاي وارده بر يك سازه در طول مدت عمر آن، نيروي ناشي از حركات پايه سازه يا زلزله است. هر چند كه حذف خسارت هاي جاني احتمالي ناشي از زلزله در طول عمر سازه، هدف اصلي در طراحي سازه ها به خصوص سازه هاي ساختماني است، ولي كاهش آسيب هاي وارد بر سازه، كاهش خسارت هاي مادي وارده، و كاهش هزينه هاي تعمير يا بازسازي سازه پس از زلزله، به عنوان هدفي مهم در مهندسي نوين به شمار مي آيد. در اين طرح مكانيزم ميراگر جاري شونده اي ساخته شده است كه با ايجاد لنگر پيچشي خالص نيروهاي جانبي وارد شده به سازه مانند زلزله را مستهلك مي نمايد و در نتيجه اثر وجود نيروهاي ديگر مانند برش حذف مي شود تا از تمام ظرفيت جذب انرژي مصالح استفاده شود. در اين طرح ضمن حفظ مزاياي ميراگرهاي موجود، و سادگي بيشتر ساخت ميراگر، رفتار اين ميراگرها از نظر شكل پذيري و ميزان جذب انرژي بهبود يافته است. ايجاد پيچش خالص در لوله موجب استفاده بهتر از ظرفيت جذب انرژي مصالح و در دسترس قرار گرفتن حجم بيشتري از مصالح جهت اتلاف انرژي زلزله مي شود.

در هنگام وقوع زلزله سازه بعد از محدوده رفتار الاستيك، با تغييرشكل هاي بزرگ مواجه مي شود و فقط به واسطه چگونگي قابليت تغييرمكان غيرالاستيك خود، پايدار باقي مي ماند. در نتيجه مقدار زيادي از انرژي زلزله به واسطه تخريب هاي موضعي در سيستم مقاوم جانبي سازه مستهلك مي گردد. اين تخريب ها براي طراحي ساختمان هاي با اهميت بيشتر و يا ساختمان هايي كه پس از زلزله مي بايست خدماتي را ارائه دهند، مناسب نيست. در چنين سازه هايي استفاده از سيستم هاي كنترل از جمله ميراگرها كه باعث كاهش پاسخ در سازه مي شوند، بسيار كاراست. در طرح پيشنهادي به كمك تركيب مكانيزم اصطكاك و تغيير فركانس ارتعاشي سازه با استفاده از جرم افزوده تنظيم شده، پاسخ هاي سازه نظير تغييرشكل و شتاب كاهش داده مي شود؛ در نتيجه خسارات جاني و مالي رخ داده در هنگام زلزله و به تبع آن هزينه هاي تعمير و نگه داري سازه پس از زلزله، به شكل مؤثري كاهش خواهد يافت. از ديگر كاربردهاي اين ميراگر، كاهش پاسخ ديناميكي سكوهاي دريايي در مقابل موج و باد، كاهش دامنه ي ارتعاشات پل هاي راه آهن تحت بارهاي جانبي لوكوموتيوها و در صنعت نيز مي توان به كاهش ارتعاشات دستگاه هاي صنعتي، كاهش ارتعاشات تجهيزات در صنايع نظامي و حتي كاربرد در صنعت لوازم خانگي اشاره نمود.

زماني كه راننده پارك كرده و به ترمز پارك نياز دارد ، با فشردن كليد ترمز دستي جريان الكتريكي آن را بر قرار مي كند . با وصل شدن جريان الكتريكي سيم پيچ تيغه قفل كن ( شكل شماره 2) فعال شده وتيغه قفل كن (شكل شماره 4) را به عقب مي كشد. با عقب رفتن تيغه قفل كن ( شكل شماره 4) فنر پشت هلال نگهدارنده ( شكل شماره 7) ، هلال نگهدارنده (شكل شماره 5) را به جلو حركت مي دهد. با جلو رفتن هلال نگهدارنده (شكل شماره 5) ، شيار آن درون شيار هاي چرخ شيار دار( شكل شماره 6) رفته و مانع حركت آن مي شود . با فعال شدن ترمز الكترومغناطيسي چراخ ترمز در پشت صفحه كيلومتر روشن مي شود .زماني كه راننده قصد داشته باشد ، خودرو را از پارك خارج كرده و حركت نمايد ، به منظور جلوگيري از آسيب ديدن سيستم در صورت فراموشي احتمالي راننده براي خارج كردن ترمز از حالت فعال ، با چرخانده شدن سوييچ و قرار گرفتن سوييچ در حالت روشن كامل خودرو ، جريان الكتريكي سيم پيچ هلال نگهدارنده(شكل شماره 3) فعال شده ، هلال نگهدارنده (شكل شماره 5) را به عقب مي كشد. با برگشت هلال نگهدارنده ( شكل شماره 5) تيغه قفل كن ( شكل شماره 4) توسط فنر ( شكل شماره 7) برگشت داده شده ، درون شيار ثابت كننده هلال نگهدارنده ( شكل شماره 5) قرار گرفته و مانع برگشت دوباره آن به سمت چرخ شيار دار ( شكل شماره 6) مي شود .[