بيماري ليشمانيوز يكي از شايعترين بيماريهاي انگلي در انسان مي باشد كه به سه فرم پوستي، مخاطي و احشايي مشاهده مي شود. عليرغم پيشرفتهايي كه در زمينه طراحي و ساخت واكسنهاي مختلف بدست آمده هنوز هيچ واكسني بر ضد اين بيماري ساخته و تاييد نشده است. در اين اختراع از پروتئين نوتركيب LmSTI1 به همراه اجوانت سازگار با انسان Montanide ISA-720 براي ارزيابي پاسخهاي ايمني و اثر محافظت بخشي ان در موش BALB/c استفاده شده است.نتايج اخنراع بيانگر افزايش IFN-g و پاسخ ازدياد حساسيت تاخيري ((DTH همراه با عدم ازدياد سايتوكاينهاي IL-10، IL-17A و IL-4 قبل و پس از چالش با انگل ليشكانيا ماژور بود.علاوه بر اين اندازه زخم پاي موش و همچنين تعداد انگل زنده در غده لنفاوي به صورت معناداري كمتر از گروههاي كنترل بود. همچنين نتايج حاكي از افزايش پاسخ همورال IgG1 و IgG2a بود كه نشانگر كارايي اين فرمولاسيون در طراحي واكسن بر ضد ليشمانيوز مي باشد.

اختراع حاضر، در مورد ايجاد يك پروتئين استرپتوكيناز كايمر با فعاليت اختصاصي افزايش يافته عليه فيبرين در مقايسه با استرپتوكيناز استاندارد (SKC2) حاصل از سوش استاندارد ATCC 9542 متعلق به استرپتوكوك هاي گروهC (GCS) مي باشد كه به عنوان دارو در درمان اختلالات پاتولوژيك ناشي از ايجاد لخته خون به كار مي رود. ايجاد اين پروتئين استرپتوكيناز كايمر از طريق جابجايي و انتقال دومين بتا ژن استرپتوكيناز سويه والدي ALAB49 متعلق به استرپتوكوك هاي گروه A (GAS)با فعاليت فيبرينوليتيك كم ولي اختصاصيت بالا عليه فيبرين به جاي دومين بتا ژن استرپتوكيناز سويه والدي G88 متعلق به استرپتوكوك هاي گروهG (GGS) با فعاليت فيبرينوليتيك بالا ولي اختصاصيت كم عليه فيبرين انجام شده است. فعاليت اختصاصي مولكول كايمر بدست آمده از اختراع حاضر، در حضور فيبرين نزديك به سه (2.7) برابر در مقايسه با مولكول استاندارد افزايش نشان داده است، ازين رو اين مولكول مي تواند به عنوان جايگزيني از استرپتوكيناز استاندارد در توليد داروي نوتركيب جهت درمان اختلالات ناشي از ترومبوز از جمله سكته قبلي، آمبولي ريوي، ترومبوز عميق عروق خوني بكار برده شود

هدف اختراع حاضر، ايجاد مولكولهاي موتانت استرپتوكيناز از طريق ايجاد موتاسيون در ژنskc) S.equisimilis group C, SKC9542 (ژن استخراج شده و استاندارد جهت توليد استرپتوكيناز نوتركيب دارويي) به منظور افزايش فعاليت با استفاده از تكنيكهاي مهندسي ژنتيك و بيوتكنولوژي مي باشد. مولكولهاي موتانت بدست آمده از اختراع حاضر مي تواند به عنوان جايگزيني از skc در توليد داروي نوتركيب جهت درمان اختلالات ناشي از ترومبوز از جمله سكته قبلي، آمبولي ريوي، ترومبوز عميق عروق خوني بكار برده شود

روتاويروس به عنوان يكي از مهم ترين و شايع ترين عامل گاستروانتريت حاد ويروسي در كودكان زير 5 سال شناسايي شده است به طوري كه سالانه حدود 128- 215 هزار كودك بر اثر گاستروانتريت روتاويروسي جان خود را از دست مي دهند. مرگ و مير بالاي ناشي از گاستروانتريت روتاويروسي و همچنين عدم وجود داروي اختصاصي براي درمان اين عفونت سبب شده تا عمده تلاش ها به سمت پيشگيري اين بيماري و توسعه واكسن معطوف شود. در همين راستا پس از سال ها تلاش در سال 2006 دو واكسن زنده ضعيف شده و خوراكي RotaTeq و Rotarix معرفي شدند و در سال 2009 به توصيه WHO اين دو واكسن به ليست برنامه ي واكسيناسيون ملي كشورها اضافه گرديد. با اين وجود نگراني هايي در مورد اثربخشي پايين و بي خطر بودن(Safety) اين واكسن ها در كشورهاي در حال توسعه در مقايسه با كشور هاي توسعه يافته مطرح شد. با توجه به زنده بودن سويه هاي واكسن و ماهيت قطعه قطعه بودن ژنوم ويروس، احتمال نوترتيبي ژنتيكي بين سويه واكسن و سويه هاي وحشي در گردش و نيز احتمال بازگشت سويه واكسن به سويه ويرولانت و عوارضي مثل توهم رفتگي روده در كودكان واكسينه شده، لزوم طراحي و توليد نسل جديد واكسن ها را بيش از پيش روشن مي كند. بنابراين در چند سال اخير واكسن هاي غير تكثيري (Non-replicating or Non-living) بسيار مورد توجه قرار گرفتند و مطالعات بسياري نيز در اين زمينه انجام شده است. يكي از گزينه هاي مناسب براي توسعه واكسن هاي غير تكثيري روتاويروس استفاده از پروتئين VP8* اين ويروس مي باشد. در واقع اين پروتئين بخشي از پروتئين اسپايك (Spikes) VP4 شكسته شده مي باشد كه در اتصال ويروس به سلول ميزبان دخيل است. مطالعات مختلف نشان داده است كه پروتئين VP8* توانايي بالايي در ايجاد آنتي بادي هاي خنثي كننده عليه روتاويروس را دارد. همچنين اين پروتئين داراي اپي توپ هاي خنثي كنندگي خطي و فضايي است كه آنتي بادي هاي توليد شده ضد اين اپي توپ ها اتصال ويروس به سلول در سطح آزمايشگاهي را مهار مي كند و در مدل هاي حيواني نيز پس از چالش با روتاويروس، خنثي سازي ويروس و به دنبال آن حفاظت بخشي را به همراه دارد. به علاوه مطالعات مختلف نشان داده است كه پروتئين هاي Core ويروس هپاتيت B (HBc antigen) به راحتي توانايي تشكيل VLP ها را در سيستم هاي بياني پروكاريوتي دارند و مي توانند پاسخ ايمني همورال قوي و نيز پاسخ