نخاله¬هاي صنعتي و ساختماني به عنوان يكي از مهمترين مواد آلاينده محيط زيست سهم عمده¬اي از پسماند¬هاي شهري را به خود اختصاص مي‌دهند. روشهاي مديريت نخاله¬ها شامل انباشت، دفن و بازيافت مي¬باشند. امروزه با توسعه شهرها و افزايش ساخت و سازها، حجم بسيار زيادي از نخاله ساختماني توليد مي¬شود. درحال حاضر اصلي‌ترين روش دفع نخاله‌هاي ساختماني روش دفن زيرزميني مي¬باشد كه مشكلات فراواني را براي شهرها و محيط زيست ايجاد مي¬كند. با توجه به اين¬كه روزانه حجم بالايي از نخاله¬هاي ساختماني در كشور توليد مي¬شود، امكان بازيافت حدود ۹۰ درصد از ضايعات ساختماني توليد شده و استفاده مجدد از آن¬ها در پروژه¬هاي مختلف عمراني وجود دارد كه اين مهم از لحاظ اقتصادي بسيار مقرون به صرفه خواهد بود، ضمن اين-كه منجر به حفظ منابع معدني و طبيعي كشور نيز مي¬شود. درحال حاضر در بسياري از كشورهاي پيشرفته به دليل ملاحظات زيست محيطي، كمبود و يا حفظ منابع طبيعي، كمبود محل دفن و دپوي ضايعات، بازيافت نخاله¬هاي ساختماني مورد توجه قرار گرفته است. استفاده از نخاله‌هاي ساختماني بازيافتي در بسياري از پروژه¬هاي عمراني براي ساخت فونداسيون، كف سازي، ساخت محوطه، راه-سازي و ... مورد استقبال قرار گرفته است. از مزاياي بازيافت ضايعات ساختماني مي¬توان به حفظ منابع و انرژي، حفاظت از منابع طبيعي و محيط زيست، كاهش حجم مواد دفعي و صرفه اقتصادي اشاره داشت. در كشور ايران نيز پتانسيل بالايي براي بازيافت و فرآوري نخاله‌هاي ساختماني وجود دارد. با اين وجود استفاده مجدد و بازيافت نخاله‌هاي ساختماني مغفول مانده و ميزان بازيافت اين نوع ضايعات در كشور بسيار پايين‌تر از كشورهاي توسعه يافته مي باشد. بنابراين استفاده از روش¬هاي بروز بازيافت با بكارگيري دستگاه¬هاي مدرن تفكيك و بازيافت ضايعات ساختماني ضروري به نظر مي¬رسد. با توجه به موارد اشاره شده و به منظور بازيافت ضايعات ساختماني در سطح كارگاه، ايده طراحي دستگاهي براي خرد¬كردن ضايعات و نخاله‌هاي ساختماني مورد توجه قرار گرفت. هدف اصلي، طراحي خردكن با قابليت‌ كنترل دانه بندي مواد خروجي، بدون محدوديت در ابعاد و اندازه ضايعات ورودي به دستگاه است. ضايعات ساختماني ورودي به دستگاه، پس از طي مراحلي به اندازه¬هاي دلخواه تبديل شده تا در عمليات ساختماني مورد استفاده مجدد قرار بگيرند. امروزه فرآيند بازيافت