اختراع مذكور مخزني است كه در يك زمان بوسيله آن چندين عمل از دسته فرايندهاي فراوري ژل آلوئه ورا انجام مي شود. مخزن مورد نظر داراي جاكت گرم كننده بوده و قابليت سرد كردن و گرم كردن محتويات درون مخزن را به وسيله سنسور دمايي كه در آن تعبيه شده است و مجراي آبي كه به درون ديواره دو جداره مخزن هدايت مي كند را دارا مي باشد. علاه بر اين، مخزن فوق داراي يك سامانه همزن مي باشد كه حاوي دو نوع پره بخصوص براي وارد كردن تنش برشي شديد و همچنين ايجاد اختلاط بالا است. مخزن فوق داراي ورودي هاي نمونه، آنزيم و ذغال فعال بوده و فرايندهاي آنزيمي شكستن پلي ساكاريدهاي درون ساختار ژل و همچنين حذف ماده رنگي آلوئين از ساختار ژل را نيز دارا مي باشد. اين مخزن در مقياس نيمه صنعتي طراحي و ساخته شده و داراي جنسي از استيل مقاوم به زنگ زدگي و خوردگي بوده و همه استنداردهاي مورد لزوم براي استفاده دز صنايع دارويي را دارد. علاوه بر مشخصات ذكر شده مخزن فوق به گونه اي طراحي شده است كه ژل آلوئه ورا به آن نچسبيده و به راحتي از آن تخليه مي گردد.

زردچوبه در قرن سيزدهم ميلادي توسط ماركوپولو به اروپا شناسانده شد. زردچوبه (Curuma longa) نوعي گياه و ادويه‌اي است كه از آن گياه تهيه مي‌شود. زردچوبه از رده زنجبيل‌وارها (Zingiberidae)، است. زردچوبه داراي ماده موثره‌اي بنام كوركومين است. اين ماده داراي حلاليت بسيار كم در آب، ناپايداري در محيط‌هاي آبي و فراهمي زيستي نسبتاً كم است و همين عوامل استفاده از آن در فرمولاسيونهاي دارويي را مشكل كرده است. در اين اختراع از پلي كاپرولاكتون (PCL) و كيتوزان به عنوان پليمرهاي پايه براي توليد نانوذرات حاوي كوركومين با استفاده از روش الكترواسپري استفاده شده است. پس از ساخت نانوذرات، با استفاده از روش‌هاي ميكروسكوپ الكتروني (ميكروسكوپ الكتروني روبشي) مورفولوژي نانوذرات بررسي قرار گرفت و سايز نانوذرات تعيين شد. سپس در شرايط بهينه مقداري از نانوذرات سنتز شد و حلاليت و ميزان رهايش كوركومين در اين ذرات مورد ارزيابي قرار گرفت.

اختراع مورد نظر به فرآيند استخراج و خالص‌سازي گليسيزين از ريشه گياه شيرين‌بيان با استفاده از آب داغ به عنوان حلال براي ماكزيمم كردن فرآيند استخراج گليسيريزيك اسيد از گياه شيرين بيان و ثابت كردن فرآيندهاي بهينه براي ماكزيمم كردن استخراج آن، ساده سازي فرآيند و كاهش هزينه ها است. گياه شيرين‌بيانGlycyrrhiza glabra يك گياه چند ساله از خانواده بقولات Fabaceae است كه بواسطه دارا بودن تركيبات ثانويه دارويي و غذايي مهم در ريشه و ريزوم خود در دنيا حائز اهميت بوده و مورد توجه صنايع دارويي، غذايي و حتي دخانيات قرار گرفته‌است. عمده‌ترين ساپونين (تري ترپن 5 حلقه¬اي) آن اسيد گليسريزيك يا گليسريزين به فرمول C42 H62 O16 مي¬باشد. عصاره شيرين‌بيان و اسيد گليسزيك در ساخت داروهاي زيادي استفاده مي‌شوند، مشتقات اين تركيب نيز خواصي در درمان زخم معده و بـه علت خـواص ضد التهابـي خـود در ساخت مـواد آرايشي استفاده مي‌شوند. شيرين بيان از كاربرد دارويي طولاني درطب سنتي اروپا و آسيا برخوردار است. بنظر مي‌رسد كه در درمان بيماري زخم گوارشي، يبوست، سرفه و بسياري از بيماري‌ها مؤثر واقع شده است. از نظر تجاري، شيرين بيان به آدامس، شكلات، آبنبات، سيگار، دخانيات، تنباكوي جويدني، و در كل به عنوان شيرين كننده و يك ماده بي رنگ كننده در لوازم آرايشي افزوده مي شود. مصرف عصارۀ غليظ گليسريزنيك اسيد (GL) كه از شيرين‌بيان استخراج مي‌شود، در عين حال كه براي درمان زخم هاي دستگاه گوارش مؤثر است، ولي در اغلب موارد ايجاد ورم مفاصل مچ پا كرده و بعلاوه منجر به افزايش فشار خون مي‌شود كه براي زنان باردار، كودكان، اشخاص مبتلا به بيماري قند و گلوكوماي چشم و بيماران قلبي خطرناك است. مطالعات نشان داده است كه اگر97 % مادۀ GL از شيرين‌بيان گرفته شود، اين عوارض حذف خواهد گرديد در حاليكه اثرات درماني آن براي اولسرها باقي خواهد ماند. لذا عصارۀ فاقد شيرين‌بيان به نام GL≤ 2%)) DGL كه در مقايسه با داروي تاگامات موجب درمان سريع اولسرها مي‌شود به بازار عرضه شده است. عليرغم توليد اين ماده در اروپا و آمريكا به عنوان دارو و مكمل، متاسفانه دركشور ما تحقيقات بسيار محدودي در زمينه تهيه DGL صورت گرفته است. از مهمترين ويژگي‌هاي اين تركيب حذف يا به حداقل رسانيدن مقدار گليسيريزين و وجود حداكثر مقدار فلاونوئيدها است. نياز واحدهاي عصاره‌گيري موجود در كشور به دست‌يابي به دانش فني تهيه بهينه تركيبات شيرين بيان بويژه DGL كه مورد پسند بازارهاي جهاني است و همچنين تهيه تركيباتي از آن كه با استانداردهاي جهاني مطابقت داشته باشند، حائز اهميت است.

فرايند خالص سازي تبائين از كپسول گياه پاپاور بر اكتئاتوم بومي ايران گياه پاپاور براكتتاتوم جزء گياهان بومي ايران مي باشد گياه پاپاور براكتئاتوم داراي گلهاي قرمز و برگهاي عميق مي باشد كه انتهاي برگها نزديك كاسبرگ به رنگ سياه مي باشد. گياه داراي طول 20 سانتي متر الي 120 سانتي متر مي باشد پاپاور براكتاتوم گونه ايراني دارا بيشترين مقدار تبائين در سطح دنيا مي باشد. بيشترين مقدار تبائين اين گياه در قسمت كپسولها مي باشد به همين خاطر مقدار تبائين گياه رابطه مستقيمي با تعداد كپسولها دارد. تبائين نوعي آلكالوئيد مي باشدكه به عنوان ماده اوليه در صنعت داروسازي به صورت گسترده استفاده مي شود. تبائين داراي فرمول شيميايي C19H21NO3 مي باشد. تبائين طي فرايند ساده اي به كدئين كه يك تركيب بسيار ارزشمند در داروسازي است تبديل مي شود. گياه مورد نظر خشك شده و توسط آسياب به مش بهينه تبديل مي شود. عصاره الكلي از گياه تهيه كرده و پس از تغليظ توسط روش تغيير PH خالص سازي تبائين انجام مي شود . براي تاييد ساختار تبائين به دست آمده از نمونه تهيه شده TLC و طيف هاي NMR تهيه شد كه همگي ساختار تبائين را تائيد كردند.

تيره Scrophulariaceae داراي 220 جنس و متجاوز از 3000 گونه مي باشد كه در غالب نقاط كره زمين مخصوصا در مناطق سرد و معتدله مي رويند. قسمت هاي هوايي Scrophularia striata از استان خراسان، اطراف روستاي روئين در ارتفاع 1350 متري جمع آوري شد. تركيب خالص شده با استفاده از طيف هاي C-NMR,H-NMR و UV تعيين ساختار مولكولي گرديد و يك فلاونوئيد داراي يك مولكول قند و يك متوكسي شناسايي گرديد. ساختار شيميايي تركيب خالص سازي شده از گياه مخلصه براساس طيف هاي C-NMR,H-NMR و UV در زير مشاهده مي شود. اين تركيب داراي ساختار فلاونوئيدي مي باشد. عصاره گيري از اندام خشك و آسياب شده به روش عصاره گيري مرحله ايي و بوسيله حلال هاي اتردوپترول ، كلرفرم، اتيل استات و متانول 80% توسط دستگاه سير كولاتور انجام مي گيرد.