يكي از عوامل موثر بر انجام واكنش ترنس استريفيكاسيون كه در آن روغن تبديل به سوخت مي‌شود، حرارت وارده و نحوه اعمال آن مي‌باشد. به منظور افزايش كيفيت انتقال حرارت و مصرف انرژي كم‌تر در مقايسه با روش هاي مرسوم، از انتقال حرارت حجمي بر مبناي تابش فروسرخ استفاده شده است. در روش پيشنهادي، واكنش دهنده ‌ها مستقيما به كمك حرارت دهي تشعشعي گرما مي‌ بينند. براي كاهش مصرف انرژي، متناسب با رنج دمايي مناسب جهت انجام واكنش، منبع تشعشع مادون قرمز توسط ترموستات خاموش و روشن مي شود. مواد اوليه واكنش را روغن پسماند (منبع ارزان قيمت) به همراه تركيب نسبت معيني از متانول و سديم هيدروكسيد (كاتاليست) تشكيل مي‌دهند. طراحي راكتور به نحوي است كه منبع حرارتي فروسرخ در داخل راكتوري قرار دارد كه هم از نظر حرارتي (به كمك پلي اتيلن) و هم از لحاظ تشعشعي (به كمك لايه آلومينيومي) عايق شده است. روش حرارت دهي حجمي در مقايسه با حرارت دهي سطحي (مرسوم)، داراي راندمان توليد بيوديزل بيشتر (تا 23% ) و مصرف انرژي كم تر (تا 59%) است. كه در واقع كارايي توليد واحد جرم بيوديزل به واحد انرژي نيز تا ميزان 200 درصد افزايش مي يابد.

يكي از راه¬هاي جذب انرژي تشعشعي خورشيد استفاده از سامانه¬هاي دريافت كننده حرارت خورشيدي سهموي-خطي مي¬باشد كه در آن يك لوله جاذب حرارتي حاوي سيال (در اينجا آب) كه هم محور با يك متمركز كننده تشعشع خورشيدي به شكل نيم-استوانه است براي جذب انرژي تشعشعي خورشيد بكار مي¬رود. جذب انرژي تشعشعي خورشيد به دو صورت سطحي و حجمي صورت مي¬گيرد كه جذب سطحي در اختراع حاضر مد نظر است. با جريان آب در درون لوله جاذب، انرژي تشعشعي جذب شده خورشيد به صورت حرارت به سيال عبوري منتقل مي¬شود. در اختراع حاضر براي اولين بار استفاده از يك محيط متخلخل از جنس مس (فوم مسي) در درون لوله جاذب براي انتقال بهتر انرژي تشعشعي خورشيدي جذب شده به سيال عامل (آب) به صورت تجربي مورد بررسي قرار مي¬گيرد. با قرار دادن فوم مسي در درون لوله جاذب، ضريب انتقال حرارت جابجايي افزايش مي¬يابد كه باعث كاهش در ضريب افت حرارتي لوله جاذب به مقدار 45 درصد مي¬شود. همچنين نتايج تجربي نشان مي¬دهند كه استفاده از فوم مسي باعث افزايش بازدهي سامانه دريافت كننده حرارت خورشيدي سهموي-خطي مي¬شوند.

روش تهيه سپوليت عامل‌دار شده با سولفونيك اسيد به همراه نتايج استفاده، نحوه بازيابي و استفاده مجدد از آن به عنوان كاتاليست واكنش استري شدن در اظهار نامه حاضر ارائه شده است. براي تهيه اين كاتاليست، ابتدا سپوليت تجاري (معدني) در محلول اسيد نيتريك 5/0 مولار به ‌مدت 2 ساعت همزده و سپس رسوب حاصله صاف شده و در دماي 120 درجه سانتي‌گراد به مدت 4 ساعت خشك مي گردد. در مرحله بعد 15 گرم از سپوليت در 200 ميلي‌ليتر حلال دي كلرومتان ريخته، سپس 40 ميلي‌مول كلروسولفونيك اسيد به مدت 30 دقيقه به آن اضافه ميشود و در دماي محيط به مدت 30 دقيقه همزده ميشود. در ادامه مخلوط واكنش صاف شده و با دي كلرومتان شست و شو و سپس در دماي 55 درجه سانتي‌گراد خشك مي‌شود. درنتيجه كاتاليست سپوليت اسيدي با مقياس ابعاد نانو توليد مي‌گردد. بعد از استفاده در فرايند ترانس استريفيكاسيون، جداسازي كاتاليست به روش ته نشيني و سانتريفيوژ انجام و پس از آن به ‌منظور حذف ناخالصي¬ها، با ايزوپروپيل الكل شسته ميشود. سپس با 30 ميلي‌ليتر متانول شسته و در دماي 70 درجه سانتي‌گراد به مدت 1 ساعت خشك ميشود. راندمان توليد بيوديزل پس از سه مرتبه استفاده و بازيابي كاتاليست مذكور 90/4 درصد حاصل شده است.