در بخاري هاي گازسوز خانگي عامل حركت گازهاي داغ احتراقي به سمت دودكش و همچنين تامين بخشي از هواي احتراق، مكش ناشي از نيروي شناوري مي باشد. با توجه به پائين بودن نرخ انتقال حرارت در اين نوع از جريان هاي طبيعي، در اين اختراع به بهينه سازي اثر پديده تحريك لايه مرزي با استفاده از مانع خارجي بر افزايش نرخ انتقال حرارت و افت فشار جريان پرداخته شده است. براي محاسبه توزيع دما، غلظت گونه هاي شيميائي حاصل از احتراق و نرخ انتقال حرارت، يك مدل سه بعدي از يك بخاري رايج، شامل تنوره، محفظه تعديل، جدار خارجي و دودكش توليد شده و پس از شبكه بندي محيط حل، معادلات بقاي جرم، مومنتوم، انرژي، گونه هاي شيميائي و تابش در جريان آشفته با استفاده از روش حجم هاي محدود حل شده اند. همچنين جهت محاسبه ترمهاي آشفتگي از مدل RNG k-و براي اعمال اثرات توربولنسي بر نرخ واكنش هاي شيميائي از مدل تابع احتمال چگالي (PDF) استفاده شده است. به منظور ارزيابي دقت حل عددي، توزيع دما روي سطوح خارجي بخاري و نقاط قابل دسترس تنوره در شرايط آزمايشگاهي، اندازه گيري شده و با نتايج عددي مقايسه شده است. به منظور تحريك لايه مرزي دو مانع با مقطع مثلث در مسير جريان محصولات احتراق داخل تنوره قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد در اثر جت سيال ايجاد شده بين موانع و جدار تنوره و گردابه هاي پشت موانع ضريب انتقال حرارت متوسط از 6/10 به 1/18 افزايش نشان مي دهد. همچنين كل انتقال حرارت از تنوره به محيط اطراف 6/13 درصد و راندمان بخاري 5/6 درصد نسبت به حالت بدون تحريك افزايش يافته است.

شعله سوخت گاز طبيعي، بر خلاف سوختهاي گازي سنگين و بخصوص سوختهاي مايع،از درخشندگي بسيار پاييني برخوردار بوده و سهم انتقال حرارت تابشي در اين مشعلها بسيار پايين مي باشد. لذا جايگزيني مشعلهاي سوخت گاز به جاي سوخت مايع در كوره هاي ذوب فلزات و شيشه و مشابه آن، كه طراحي آنها بر اساس سوخت مايع بوده، مشكلات عمده اي را براي توليد كنندگان صنعتي بوجود آورده است. همچنين افزايش سهم انتقال حرارت تابشي در بويلرها سبب افزايش شديد راندمان حرارتي و كاهش دماي محصولات احتراق خروجي از دودكش مي گردد. اين موضوع در دنيا بسيار مورد توجه قرار گرفته و روشهاي مختلفي از جمله طراحي مشعلهاي دو سوخته جامد- گاز و مايع – گاز را ميتوان اشاره نمود كه در انجمن اختراعات آمريكا ثبت شده است. در اين اختراع از روش پيشگرم كردن گاز طبيعي ورودي به كوره تا 300 درجه سانتيگراد براي افزايش براي افزايش درخشندگي شعله و راندمان حرارتي آن استفاده شده است. ژيش گرمايش گاز ورودي سبب تشكيل مقدار كمي ذرات جامد دوده در شعله گرديده، كه شديدا سبب درخشنده شدن شعله و افزايش انتقال حرارت مي گردد. نتايج آزمايشگاهي نشان مي دهد با پيشگرمايش گاز تا 300 درجه سانتيگراد، راندمان بويلر ( كه بر حسب كل حرارت آزاد شده از احتراق سوخت و گرماي داده شده به گاز محاسبه شده است) بيش از 20% افزايش يافته است. همچنين نتايج نشان مي دهد افزايش تابش ضمایم(شرح و توصیف،ادعانامه،نقشه)شرح و توصیف : برای دانلود فایل اینجا کلیک کنیدادعانامه : برای دانلود فایل اینجا کلیک کنیدنقشه : برای دانلود فایل اینجا کلیک کنید

يكسوكننده خيابان قابل استفاده در مسيرهاي يكطرفه. مهمترين و مشهود ترين مشكلي كه در خيابان هاي يكطرفه وجود دارد، اين است كه وسايل نقليه زيادي ديده مي شوند كه به دلايل مختلفي وارد خيابان هاي ورود ممنوع مي شوند و در اكثر موارد باعث ايجاد هرج و مرج و ترافيك هاي سنگين و بخصوص مسدود شدن خيابان هاي يكطرفه مي شوند كه باز كردن اين مسدوديت و گره ترافيكي زمان بر است و نارضايتي ساير رانندگان را به دنبال دارد. اين دستگاه تشكيل شده از دو بخش ثابت و متحرك كه توسط يك فنر به يكديگر متصل شده است. با نصب اين دستگاه در ابتداي خيابان هاي ورود ممنوع، در هنگام عبور وسايل نقليه در جهت مجاز، مسير را براي عبور اين وسايل باز مي كنند و اجازه عبور به اين وسايل را مي دهد و در هنگام عبور وسايل نقليه درجهت غير مجاز و خلاف، مسير را بسته نگه مي دارد و اجازه عبور را نمي دهد.

با استفاده از تعدادي لوله ال (L) مانند كه در داخل كوره بخاري گازسوز قرار داده شده است و قسمت پشت را به بالاي بخاري متصل ميكند ( نقشه شماره (1))امكان تماس بيشتر انرژي با سطح هادي فراهم شده است اين امكان باعث افزايش بهروري بخاري ميشود .

اين اختراع در زمينه شيمي - مكانيك است و هدف آن توليد محصول CS2 از گازهاي زائد ترش پالايشگاه (گاز متان و سولفيد هيدروژن) مي باشد. بدين ترتيب از حجم زيادي از گازهاي سوزانده شده در فلز كه جزو منابع خدادادي بوده و در حال حاضر هدر مي رود جهت توليد يك ماده كاربردي در صنايع پليمر و اسيد سولفوريك استفاده مي شود. كاهش حجم گازهاي محترق شده در فلز علاوه بر ايجاد صرفه اقتصادي مانع نشر گازهاي آلاينده و گازهاي گلخانه اي مي شود. در پالايشگاهها و چاههاي نفت و گاز بدلايل فني مانند خروج بخشي از خط توليد، فشار پايين گاز، كيفيت پايين گاز و شرايط ناگهاني خط توليد مانند خرابي قطعات حجم زيادي از گاز در فلز سوزانده مي شود. اين گاز شامل حجم زيادي گاز متان و هيدروكربنهاي سنگين تر مي باشد. از طرفي يكي از تركيات ديگر موجود در اين گازها درصدي H2S مي باشد كه برحسب منطقه گازي مورد نظر متفاوت بوده است. احتراق سولفيد هيدروژن سبب توليد گازهاي بسيار سمي در محيط مي شود. در اين روش مي توان بدون هزينه انرژي و با سرمايه اي كم از واكنش متان و H2S دي سولفيد كربن توليد نمود. در اين روش با تزريق سوخت متان و سولفيد هيدروژن بداخل محصولات احتراق حاصل از يك مشعل گازي نصب شده در كوره اين دو گاز به هيدروژن، كربن و گوگرد تجزيه مي شود. در صورت عدم وجود هوا جهت احتراق اين گاز راندمان تجزيه بسيار بالا بوده و به دماي واكنش بستگي دارد. گاز متان در دماي بالاي 800 درجه كلوين و گاز سولفيد هيدروژن در دماي بالاي 1100 درجه كلوين در نرخ قابل قبولي تجزيه مي شوند . از واكنش متان و سولفيد هيدروژن در عدم حضور اكسيژن دي سولفيد كربن توليد مي شود كه ماده با ارزشي براي توليد پليمرها و اسيد سولفوريك مي باشد.

بررسي ها نشان مي دهد در سر چاههاي نفت و گاز و پالايشگاهها حجم زيادي از گازهاي مفيد (شامل متان ، پروپان ، بوتان و ...) بدليل فشار پايين تعميرات واحد و ساير دلايل فني به داخل فلز هدايت شده و مي سوزد. با توجه به ارزش حرارتي و خلوص بالاي اين گازها و عدم وچود گاز سمي H2S در اين گازها بخشي از انرژي هاي خدادادي و منابع با ارزش سوخت فسيلي به آساني هدر مي رود. هدف اين اختراع طراحي يك راكتور براي توليد هيدروژن با خلوص بالاتر و هزينه كمتر نسبت به روشهاي رايج با استفاده از گازهاي فلز پالايشگاه مي باشد داده هاي موجود نشان مي دهد تنها در يكي از پالايشگاههاي كشور (پالايشگاه قشم و سرخون) 1000 متر مكعب در ساعت گاز كه 75% آن متان و بقيه گازهاي سنگين تر غير سمي مانند پروپان و بوتان مي باشد، سوزانده مي شود. كه اين مقدار گاز شامل 80 كيلوگرم هيدروژن (معادل 500 متر مكعب) و 500 كيلوگرم ذرات نانو كربن مي باشد. در راكتور طراحي شده ابتدا بخشي از سوخت متان موجود براي توليد هيدروژن با راندمان و خلوص پايين استفاده نموده پس از توليد مقداري سوخت هيدروژن ، مشعل هيدروزني جايگزين مشعل متان مي گردد. از اين مرحله به بعد سوخت متان به جاي احتراق در مشعل اول بعنوان خوراك بداخل محصولات احتراق حاصل از مشعل هيدروژني تزريق مي گردد. از تجزيه يك مول گاز متان يك مول كربن و 2 مول هيدروژن توليد مي گردد. با توجه به اينكه كربن توليد شده بسرعت بصورت ذرات جامد درآمده براحتي قابل جداسازي مي باشد. از طرفي با توجه به اينكه محصولات احتراق مشعل هيدروژني فقط بخار آب بوده و شامل CO2 و CO نمي باشد. با سرد كردن محصولات احتراق بخار آب موجود تقطير شده و مي توان به هيدروژن نسبتا خالص دست يافت. از پارامترهايمهم براي دستيابي به هيدروژن خالص دماي محصولات احتراق قبل از تزريق خوراك بوده بطوريكه مي بايست راندمان تجزيه متان 100% باشد تا متان در خروجي وجود نداشته باشد شرايط راكتور فوق براي حصول به نتيجه مناسب با شبيه سازي محاسبه و طراحي شده است.

نام اختراع : طراحي سيستم گرمايشي گاز طبيعي پواي افزايش تاپش شعله و وراندمان بويلر و كاهش آلاينده NO خلاصه اختراع : شعله سوخت گاز طبيعي ، بر خلاف سوختهاي گازي سنگين و بخصوص سوختهاي مايع، از درخشندگي بسيار پاييني بوخوردار بوده و سهم انتقال حرارت تابشي در اين مشعلها بسيار پايين مي باشد. لذا جايگزيني مشعلهاي سوخت گاز به جاي سوخت مايع در كوره هاي ذوب فلزات و شيشه و مشابه آن، كه طراحي آنها بر اساس سوخت مايع بوده، مشكلات عمده اي را براي توليد كنندگان صنعتي بوجود آورده است. همچنين افزايش سهم انتقال حرارت تابشي در بويلرها سبب افزايش شديد راندمان حرارتي و كاهش دماي محصولات احتراق خروجي از دودكش مي گردد. اين موضمع در دنيا بسيار مورد توجه قرار گرفته و روشهاي مختلفي از جمله طراحي مشعلهاي دو سوخته جامد- گاز و مايع - گاز را ميتوان اشاره نمود كه در انجمن اختراعات آمريكا ثبت شده است. در اين اختراع از روش پيشگرم كردن گاز طبيعي ورودي به كوره تا ٣٠٠ درجه سانتيگراد براي افزايش براي افزايش درخشندگي شعله و راندمان حرارتي آن استفاده شده است. ژيش گرمايش گاز ورودي سبب تشكيل مقدار كمي ذرات جامد دوده در شعله گرديده، كه شديدا سبب درخشنده شدن شعله و افزايش انتقال حرارت مي گردد. نتايج آزمايشگاهي نشان مي دهد با پيشگرمايش گاز تا 300 درجه سانتيگراد، راندمان بويلر كه بر حسب كل حرارت آزاد شده از احتراق سوخت و گرماي داده شده به گاز محاسبه شده است بيش از ٢٠ درصد افزايش يافته است. همچنين نتايج نشان مي دهد افزايش تابش سبب كاهش دماي شعله و تشكيل آلاينده NO مي گردد. استفاده از اين روش در بويلرهاي نيروگاهي مي تواند سبب كاهش شديد مصرف انرژي و انتشار آلاينده NO گردد.