بيماري پاركينسون يكي از شايع ترين اختلالات حركتي عصبي است كه 1 درصد ازجمعيت بالاي 65 سال و 3 درصد از افراد بالاي 85 سال را تحت تاثير قرار مي دهد. تخمين زده شده است كه بيماران مبتلا به پاركينسون در زمان تشخيص، 70 درصد از نورونهاي دوپامينرژيك جسم سياه مغز را از دست داده‌اند. توسعه يك حسگر براي تشخيص قطعي و زودهنگام پاركينسون ميتواند فرصتي براي شروع درمان اين بيماري، پيش از مرگ وسيع نورونها را فراهم كند. در حال حاضر علائم حركتي پاركينسون، مانند لرزش در حال استراحت، براديكينزي، و سفتي عضلاني را ميتوان به عنوان مستقيم ترين نشانگر تشخيصي اين بيماري طبقه بندي كرد. اين علائم خيلي دير در پيشرفت بيماري ظاهر مي شوند و پتانسيل تشخيص زودهنگام را ندارند. در مقابل، بيوماركرهاي بيوشيميايي احتمالا حساس تر هستند و تصوير واضح تري از زمان شروع بيماري يا پس از شروع بيماري ارائه مي دهند. پروتئين آلفاسينوكلئين از جمله بيوماركرهاي مرتبط با بيماري پاركينسون است و سطوح افزايش يافته اوليگومرهاي آن در برخي مايعات بدن از جمله مايع مغزي-نخاعي و بزاق به هنگام بروز بيماري پاركينسون به اثبات رسيده است. تشخيص اين نشانگر زيستي در بزاق كه استحصال آن آسان و غير تهاجمي است حائز اهميت فراوان است. اين اختراع يك حسگر رنگ سنجي مبتني بر يك تك رشته DNA است كه بخشي از آن به عنوان الگو براي ساخت نانوذرات طلا و بخش ديگر آن در اتصال اختصاصي به اوليگومرهاي آلفاسينوكلئين نقش دارد. اين حسگر مي تواند حضور اوليگومرهاي آلفاسينوكلئين در بزاق را به صورت تغيير رنگ قابل مشاهده با چشم گزارش نمايد. اين حسگر از مزايايي مانند دقت، اختصاصيت، سرعت بالا و سهولت آماده سازي برخوردار است.

بيماري پاركينسون يكي از شايع ترين اختلالات حركتي عصبي است كه 1 درصد ازجمعيت بالاي 65 سال و 3 درصد از افراد بالاي 85 سال را تحت تاثير قرار مي دهد. تخمين زده شده است كه بيماران مبتلا به پاركينسون در زمان تشخيص، 70 درصد از نورونهاي دوپامينرژيك جسم سياه مغز را از دست داده‌اند. توسعه يك حسگر براي تشخيص قطعي و زودهنگام پاركينسون ميتواند فرصتي براي شروع درمان اين بيماري، پيش از مرگ وسيع نورونها را فراهم كند. در حال حاضر علائم حركتي پاركينسون، مانند لرزش در حال استراحت، براديكينزي، و سفتي عضلاني را ميتوان به عنوان مستقيم ترين نشانگر تشخيصي اين بيماري طبقه بندي كرد. اين علائم خيلي دير در پيشرفت بيماري ظاهر مي شوند و پتانسيل تشخيص زودهنگام را ندارند. در مقابل، بيوماركرهاي بيوشيميايي احتمالا حساس تر هستند و تصوير واضح تري از زمان شروع بيماري يا پس از شروع بيماري ارائه مي دهند. پروتئين آلفاسينوكلئين از جمله بيوماركرهاي مرتبط با بيماري پاركينسون است و سطوح افزايش يافته اوليگومرهاي آن در برخي مايعات بدن از جمله مايع مغزي-نخاعي و بزاق به هنگام بروز بيماري پاركينسون به اثبات رسيده است. تشخيص اين نشانگر زيستي در بزاق كه استحصال آن آسان و غير تهاجمي است حائز اهميت فراوان است. اين اختراع يك حسگر رنگ سنجي مبتني بر يك تك رشته DNA است كه بخشي از آن به عنوان الگو براي ساخت نانوذرات طلا و بخش ديگر آن در اتصال اختصاصي به اوليگومرهاي آلفاسينوكلئين نقش دارد. اين حسگر مي تواند حضور اوليگومرهاي آلفاسينوكلئين در بزاق را به صورت تغيير رنگ قابل مشاهده با چشم گزارش نمايد. اين حسگر از مزايايي مانند دقت، اختصاصيت، سرعت بالا و سهولت آماده سازي برخوردار است.