امروزه ترميم زودهنگام زخم بدليل كاهش هزينه هاي بيمارستاني و رفاه حال بيماران امري ضروري است كه در اين اختراع سعي شده تا با استفاده از سيستم نانوالياف دوپليمر تركيبي آبدوست پلي وينيل الكل و آبگزير پلي وينيل استات حاوي داروهاي فنيتوئين سديم و تتراسايكلين هيدروكلرايد بترتيب بعنوان يك عامل رشد سلول هاي اپيتليال پوستي و آنتي بيوتيك بتوان به اين مهم دست يافت. براي شناسايي نمونه ها آزمون هاي مورفولوژيكي، شناسايي گروه هاي عاملي، جذب آب، ميزان رهايش دارو، سميت و كشت سلولي انجام گرفت تا پتانسيل پوشش هاي زخم تهيه شده براي ترميم زخم بررسي شود. با توجه به بازده خوب نمونه ها براي رشد سلول و رهايش بلندمدت داروها، مي توان از آنها براي آزمون هاي باليني در بهبود زخم هاي ناشي از بريدگي استفاده نمود.

نانوذرات كيتوسان به طور گسترده اي به عنوان حامل هاي پروتئين هاي دارويي در سال هاي اخير مورد مطالعه قرار گرفته است. در اين پژوهش نانوذرات كيتوسان حامل استرپتوكيناز با روش هاي سنتي بالك و نوين ميكروسيالات تهيه شده و فاكتورهاي كنيتيكي دارويي استروپتوكيناز حامل هاي تهيه شده با دو روش با يكديگر و با استرپتوكيناز تنها مقايسه شده است. با بهينه كردن پارامترهاي غلظت كيتوسان و پروتئين و همچنين pH، در ادامه با استفاده از نتايج بدست آمده از SEM و DLS، مشخصات فيزيكي شيميايي نانوذرات تهيه شده به هر دو روش با يكديگر مقايسه شده و مشاهده شد كه نانوذرات حاوي استرپتوكيناز تهيه شده به روش ميكروسيال در مقايسه به نوع تهيه شده به روش توده اي مي توانند بسيار كروي تر و يكنواخت تر با توزيع باريك اندازه ذراتnm ۱۳±۶۷ بدست آيند. در صورتي كه نانوذرات تهيه شده به روش توده اي ريختي نامنظم و در هم فررفته با توزيع پهنnm ۳۰۰±۴۵۲ را نشان دادند. در اين پژوهش پيشنهاد داده شده است كه روش تهيه بهينه شده مي تواند مقاومت كافي براي جلوگيري از تخريب استرپتوكيناز توسط پلاسمين را فراهم آورد. بنابراين براي مقايسه نانوذرات تهيه شده با هر دوروش بالك و ميكروسيال و استرپتوكناز خالي با دوز هاي برابر از داروي پروتيئني، در ادامه بازده تست درون تني مورد ارزيابي قرار گرفته است. پس از مشاهده رهايش آهسته استرپتوكنياز از نانوذرات تهيه شده به روش ميكروسيال در مقايسه با نوع سنتز شده به روش توده اي در شرايط برون تني و همخواني آنها با مدل هاي مختلف رياضي، همچنين چگونگي عملكرد هر يك از دو نوع نانوذرات و استرپتوكيناز خالي بر مدل هاي حيواني به منظور تعيين ميزان فعاليت استرپتوكيناز در پلاسماي خون موش مورد بررسي قرار گرفت. نمونه هاي خون در بازه هاي زماني مشخص گرفته شده و بررسي فعاليت بر اساس فعاليت آميدوليسيس ماده كروموجنيك (amidolysis activity of the chromogenic substrate s-2251) ، با استفاده از كمپلكس فعال كننده پلاسمينوژن- استرپتوكيناز انجام پذيرفت. نتايج نشان دادند كه هردوي اين نانوذرات تهيه شده توسط اين دو روش نسبت به استرپتوكيناز تنها فعاليت آميدوليتيك طولاني تري در تست هاي برون تني داشته اند كه نانوذرات كيتوسان حاوي استرپتوكيناز تهيه شده توسط ميكروسيال فعاليت طولاني تري نسبت به نانوذرات تهيه شده توسط روش توده اي داشته است.

تا به امروز دستگاه هاي قالب زن مواد غذايي زيادي طراحي و توليد شده اند كه معمولا بعلت وجود قطعات متحرك جهت پمپاٰژ مواد (مانند ماردون، پره و ...) ساختار مواد خام آسيب ميبيند، بويژه در مورد گوشت كه دراثر ورز خوردن سفت ميگردد و فرآورده قالب شده (همبرگر) حالت خشك و ماشيني پيدا ميكند. علاوه بر اين، عدم امكان كنترل مجزاي فشردگي و ضخامت قالب، كه اهميت بسيار بالايي در سهولت كاربري، كيفيت محصول و دقت وزني آن دارد، در اختراعات پيشين وجود نداشته. در اين اختراع، پس از ورود مواد خام (توسط نيروي انساني) به مخزن، اين مواد بدون ورز خورن، با يك مكانيزم سيلندر و پيستوني كه امكان كنترل بر نيروي فشار قالب زن و همچنين امكان كنترل مجزاي ضخامت قالب را داراست، بصورت اتوماتيك قالب زده شده و با سلفون پوشيده ميشوند. در اين دستگاه امكان سلفون كشي از يك طرف يا هر دوطرف فراهم شده، و نيز امكان استفاده از فيلم كاغذ مخصوص مواد غذايي وجود دارد. بنابراين، از اين محصول ميتوان جهت توليد همبرگر، كتلت ، ناگت و بيسكويت استفاده كرد.